Μούνοι θεοφιλέες, όσοις εχθρόν το αδικέειν.
Είναι αγαπητοί στους θεούς μόνο όσοι εχθρεύονται την αδικία.
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Μάλλον αδικείσθαι ή αδικείν.
Καλύτερα να σε αδικούν παρά να αδικείς.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

Ουδαμού δε αδικείν. Ουδ’ αδικούμενον ανταδικείν.
Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Φιλόσοφος

Αισχρόν έστι σιγάν, της Ελλάδος πάσης αδικουμένης.
Δημοσθένης, 384-322 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας

Αγαθόν ού το μη αδικείν, αλλά το μηδέν θέλειν.
Το καλό [και σωστό] είναι όχι μόνο να μην αδικείς, αλλά ούτε να θέλεις να το κάνεις.
Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Αδικούμενοι οι άνθρωποι μάλλον οργίζονται ή βιαζόμενοι.
Οι άνθρωποι περισσότερο οργίζονται όταν τους αδικούν παρά όταν ασκείται βία επάνω τους.
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός

Εν τη προαιρέσει η μοχθηρία και το αδικείν.
Η μοχθηρία και η αδικία υπάρχουν από πρόθεση [και όχι τυχαία ή κατά λάθος].
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Θεών όνειδος τους κακούς ευδαιμονείν.
Είναι ντροπή (όνειδος) για τους θεούς να καλοπερνούν οι κακοί.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής